22 października

Biały puchaty króliczek


     "Biały puchaty króliczek" wpadł w moje ręce zupełnie przypadkiem. Czytałam akurat recenzje równych książek w portalu Na Kanapie i właśnie na tę trafiłam. A ponieważ lubię historie o zwierzakach, wzięłam się za nią od razu. Zwłaszcza, że jest króciutka.



     Sam opis książki wiele nie mówi, ale już sugeruje, że będzie to bardzo pouczająca... baśń. Bo w sumie inaczej bym tej opowieści nie nazwała.

Opis pochodzący wprost od Autorki:

"Biały Puchaty Króliczek” to współczesna baśń, odwracający perspektywę, surrealistyczny sen zwierzęcia, które nie jest w stanie pojąć ludzkiej cywilizacji. Zbrodnie i głupoty ludzkości, siła przyjaźni i sojuszu pomiędzy zupełnie różnymi od siebie istotami. Opowieść z cuchnących kanałów, zaśmieconych ulic i mieszkań kochających puchate stworzenia dziewczynek. Czy jesteś gotowy przejrzeć się w krzywym zwierciadle?"

     Nawet nie wyobrażacie sobie ulgi, jaką poczułam czytając, że to właściwie surrealistyczny sen. Nie od dziś wiadomo, że ludzie są okrutni wobec zwierząt. I nie, nie chodzi tu o kwestię jedzenia, przetrwania, a o zwykłą podłość i brak empatii. To są żywe stworzenia i w tej lekturze Autorka dosłownie wytyka palcem fakt, że człowiek jest najokrutniejszym ze zwierząt, bo wyrządza krzywdę innym świadomie, często złośliwie czy dla zabawy. Zwierzę jeśli zabija, zabija dla pożywienia i przetrwania.

     Historia białego króliczka zaczyna się w sklepie. Wtedy jeszcze nie rozumie świata i rządzących nim praw. Trafia do domu ciepłego, kochającego, z dziewczynką, która daje mu tyle miłości, że aż przyjemnie się to czyta. Jak się okazuje, w dziewczynki zostaje stwierdzona alergia (prawda lub nie, gdyż jako właściciel królika i alergik wiem, że alergia z reguły nie jest na sierść uszaka, a np. na siano, które mogliby przecież podawać rodzice). I tu zaczyna się problem. Króliczek zostaje oddany...

    Przygody z jednej strony okrutne, smutne i powodujące, że łza się w oku kręci. Z drugiej strony budujące, bo zwierzak znajduje przyjaciół w innych gatunkach, a w człowieku nigdy. Suma summarum, podoba mi się fakt, że ludzie są pokazani faktycznie w krzywym zwierciadle. A nam pokazane są fakty. Bardzo bolesne, ale niestety fakty. Mnóstwo zwierząt cierpi przez człowieka i może nie uratujemy całego świata, ale próbować warto, przynajmniej jedno uratowane zwierzę kiedy ma ciepły, kochający dom, to już mały sukces.


     Nasz króliczek, a w zasadzie króliczka, bo to pannica, jak się patrzy, nie jest może biała, ale jest chciana, kochana i w życiu bym jej nie porzuciła. I czytając tę książkę myślałam o tym, że cieszę się, że jest u nas. Że ma zawsze pełną miskę i nie musi się martwić o swój los.

     Ta historia jest dla każdego człowieka. Dla najmłodszych również. Dla każdego dorosłego obowiązkowo. Bo zbyt często jest ludziom obojętny los zwierząt, zwłaszcza tych bezbronnych, najmniejszych. Jak "Mały książę" jest lekturą obowiązkową, tak i "Biały puchaty króliczek" też powinien nią być.

     Powiem tak: macie zwierzaki? Jeśli nie, to Wasze życie nie jest kompletne. Jeśli tak, to idźcie je pogłaskać i poczęstować przysmakiem. Dla nich to znaczy dużo więcej niż dla nas. A to takie małe (no dobra, może nie zawsze małe, bo i wielkie się zdarzają 😂) antydepresanty.

     10/10 dla Pani Mikulskiej. A każdy niech się przejrzy w lustrze i jeśli czyni zło mniejszym i bezbronnym zwierzakom, niech wie, że karma lubi wracać i podwójnie dawać kopa 😏

16 komentarzy:

  1. Bardzo ciekawy tytuł, wcześniej o nim nie słyszałam. Koniecznie muszę przeczytać :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Koniecznie :) ten tytuł ma ogromne znaczenie w opowieści :)

      Usuń
  2. Okrucieństwo nas też powinno dziwić. Nie powinniśmy do niego przywykać

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda. Smutne jest to, że w ogóle ludzie potrafią być okrutni i to najbardziej bestialski sposób - wobec bezbronnych.

      Usuń
    2. Jestem ciekawa tej książki. 😊

      Usuń
  3. Bardzo ciekawy i ważny temat! Nie słyszałam wcześniej o tej książce a widzę że trzeba wokół niej zrobić pozytywny szum

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, dużo szumu :)
      Ja też o niej nie słyszałam, wpadłam na nią przypadkiem,a takie cudowności trzeba polecać dalej :)

      Usuń
  4. Widziałam te książeczkę i również chce ją przeczytać ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Może to dziwnie zabrzmi, ale to dobrze, że takie książki powstają. Poprzez takie pozycje możemy się wiele nauczyć, uwrażliwić na pewne rzeczy.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ciekawy tytuł, ale książka raczej nie dla mnie ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Mam cztery koty i psa i nie wyobrażam sobie, aby je oddać. To jest na litość część rodziny, a nie zabawka. Jak ktoś nie jest gotowy na zwierzaka, to niech sobie kupi pluszaka :/

    OdpowiedzUsuń
  8. To zdecydowanie coś dla mnie! Z pewnością zapoznam się z tym tytułem.

    OdpowiedzUsuń
  9. Ciekawa pozycja! Szczególnie warto pokazać ją dzieciom, które lubią znęcać się nad zwierzakami dla zabawy...

    OdpowiedzUsuń
  10. Jeszcze nie słyszałam o tej książce, a szkoda, bo wydaje się naprawdę interesująca. Z chęcią po nią sięgnę i również podrzucę młodszym posiadaczom zwierząt.

    OdpowiedzUsuń

Copyright © 2019 Wystukane recenzje